Στο καφενείο του Αρτεμισίου εκτός από την σόμπα, έχει ανάψει και η συζήτηση. Το μόνο θέμα είναι η καλοκαιρινή φωτιά που άλλαξε τη ζωή των ανθρώπων του δάσους για πάντα.
Προσπαθεί να βρει το δίκιο του με όποιον τρόπο μπορεί, αλλά δύσκολο. Όχι τόσο γι αυτόν όσο για τα παιδιά του..
Όχι μόνο γι αυτόν για όλους, όσους κάνουν την ίδια δουλειά, η μάλλον όσοι έκαναν την ίδια δουλειά.
Μιλά συνέχεια για το καμένο δάσος για τον τρόπο που χάθηκε η περιουσία του κι οι κόποι μιας ζωής.
Ένας από τους πιο παλιούς υλοτόμους της βόρειας Εύβοιας. Ο 75χρονος Γιάννης Βαριάς (κατά πολιτεία Σελίμης) μας δείχνει καμαρώνοντας το βραβείο που του απένειμε η Πολιτεία (Το Υπουργείο Γεωργίας) το 1988, για την ανιοδιοτελή προσφορά του, στην κατάσβεση της πυρκαγιάς στη θέση «Δέντρα» των Γουβών.
Σήμερα κοιτά γύρω του και μονολογεί, κρίνοντας τη δουλειά που έκαναν οι εταιρείες από αλλού.
Οι ΔΑΣΕ που εκδιώχθηκαν από το δάσος! Παίρνοντας τα μεροκάματα από τους ντόπιους και δουλεύοντας στα ισώματα. Χωρίς κορμοδέματα τα βουνά. Στα ισώματα τα έφτιαξαν. Στα δύσκολα σημεία και στις πλαγιές που δεν έχει μεροκάματο απέφυγαν να βάλουν κορμοδέματα. Επέλεξαν τα εύκολα…
Δείτε το video
Στην συζήτηση συνηγορεί κι ο Γιάννης Γιαννάκος, λέγοντας κι αυτός πως όσοι έχουν δασική έκταση που κάηκε δεν αποζημιώθηκαν, ενώ όσοι πρόλαβαν να την πουλήσουν έχουν τα σπίτια και τις ιδιοκτησίες τους ακέραιες.
Ο Πρόεδρος του Αναγκαστικού Συνεταιρισμού Ελληνικών απογοητευμένος από την απουσία της Πολιτείας στις φωτιές που οι πολίτες έσβησαν μόνοι τους δηλώνει πως ούτε παράπονα δεν είναι άξιοι να ακούσουν.
Πηγή: https://www.palmosev.gr/
