Ο άνθρωπος πέρα από τον φόβο του θανάτου, έχει ακόμα ένα μεγαλύτερο φόβο, αυτόν της ζωής! Ενώ όλοι λένε για το θαύμα, το δώρο της ζωής, κτλ, στην πραγματικότητα φοβούνται να ζήσουν γιατί η ουσιαστική ζωή προϋποθέτει την έκφραση της αληθινή μας φύσης, το να είμαστε η ψυχή μας, όχι το ψέμα, ο συμβιβασμός και ο εγωισμός μας. Έχοντας μάθει να ζούμε με την ικανοποίηση των απαιτήσεων των άλλων, ζούμε βάση του τι περιμένουν οι άλλοι από εμάς φοβούμενοι την απόρριψή τους και της μη παροχής της αγάπης τους. Βιώνουμε την αστείρευτη ανάγκη να είμαστε αποδεκτοί και αγαπητοί από τους άλλους γιατί είμαστε ανίκανοι να αγαπήσουμε εμάς. Η αυτό-αποδοχή οδηγεί και στην μείωση της αυτό-κακοποίησης, η οποία προέρχεται από την αυτό-απόρριψη επειδή δεν είμαστε το τέλειο που θα θέλαμε να είμαστε. Ακριβώς για αυτό μας απορρίπτουμε, απορρίπτουμε και τους άλλους αλλά και γονατίζουμε μπροστά τους μπας και μας αποδεχθούν, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι έτσι ίσως μας αγαπήσουμε!!! Τελικά αναρωτιέμαι : ποιος τολμά να ζει αληθινά, ελεύθερα, αγαπητικά και ερωτικά από την ψυχή του και όχι από τον σκοτεινό, παθητικά φοβικό, εγω-κεντρισμό του?
dr.George Karathanos
